ΔΕΠ-Υ & οι τύποι που τη χαρακτηρίζουν

ΔΕΠ-Υ & οι τύποι που τη χαρακτηρίζουν

Τι είναι ΔΕΠ-Υ;

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) – Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) είναι μία νευροαναπτυξιακή διαταραχή της παιδικής ηλικίας, χωρίς να σημαίνει πως δεν παρουσιάζεται και σε μεταγενέστερο χρονικό στάδιο της ανάπτυξης του ατόμου (Τζιβινίκου, 2015).

 

Ποιοι είναι οι τύποι της ΔΕΠΥ και ποια τα χαρακτηριστικά τους;

Τα βασικά συμπτώματα είναι η δυσκολία στη διατήρηση της συγκέντρωσης και της προσοχής, τα προβλήματα στη συμπεριφορά και η δυσκολία αυτοελέγχου. Ανάλογα με τα συμπτώματα που παρουσιάζονται διακρίνονται τρεις τύποι:

  • Απρόσεκτος Τύπος

Γίνονται λάθη απροσεξίας και υπάρχει δυσκολία στη διατήρηση της προσοχής σε σύνθετες δραστηριότητες ή παιχνίδια. Συχνά δεν ακολουθούνται οδηγίες μέχρι το τέλος και παρουσιάζεται δυσκολία στην οργάνωση σχολικών υποχρεώσεων και όχι μόνο. Πολλές φορές μάλιστα λόγω της απροθυμίας εμπλοκής σε μία εργασία τα εξωτερικά ερεθίσματα επηρεάζουν την προσοχή.

  • Υπερκινητικός Τύπος

Χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου τύπου είναι η συνεχής ομιλία και η διαρκής κίνηση. Το αποτέλεσμα είναι η δυσκολία στη συμμετοχή μίας δραστηριότητας με ήρεμο τρόπο και η ολοκλήρωση μίας πράξης.

  • Παρορμητικός Τύπος

Παρουσιάζεται δυσκολία στην αναμονή όταν οι περιστάσεις την επιβάλλουν και απερισκεψία χωρίς να έχει ολοκληρωθεί μία ερώτηση. Ταυτόχρονα, η διακοπή και η συχνή παρεμβολή κατά τη διάρκεια μίας συζήτησης δυσκολεύει στην κατανόηση του θέματος που συζητείται.

Καταλήγοντας, παρατηρείται πως η ΔΕΠΥ αποτελείται από ποικιλία συμπτωμάτων που αφορούν την απροσεξία, την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα. Όλα τα παραπάνω σημάδια δυσκολεύουν την ολοκλήρωση μίας διαδικασίας και τη συμμετοχή σε δραστηριότητες διατηρώντας μία ήρεμη ατμόσφαιρα. Η ορθή παρέμβαση μπορεί να συμβάλλει στη θεραπεία των αδυναμιών αυτών (Καλαντζή – Αζίζι & Καραδήµας, 2004).

Υποστηρικτικό Πρόγραμμα Παρέμβασης για ΔΕΠ-Υ

 

Βιβλιογραφία

Καλαντζή – Αζίζι, Α. & Καραδήµας, Ε.Χ. (2004). Διάσπαση προσοχής και αδυναµία ελέγχου των παρορµήσεων από τον απρόσεκτο µαθητή ως την διαταραχή ελλειµµατικής προσοχής – υπερκινητικότητα. Στο Καλαντζή – Αζίζι, Α. & Ζαφειροπούλου, Μ. (επιµ.). Προσαρµογή στο σχολείο. Πρόληψη και αντιµετώπιση δυσκολιών. Αθήνα: Ελληνικά Γράµµατα.

Τζιβινίκου, Σ. (2015). Δυσκολίες στα μαθηματικά-διδακτικές παρεμβάσεις. Αθήνα: ΣΕΑΒ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

five × 1 =