Η ΔΕΠΥ αποτελείται από ποικιλία συμπτωμάτων που αφορούν την απροσεξία, την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα. Όλα τα παραπάνω σημάδια δυσκολεύουν την ολοκλήρωση μίας διαδικασίας και τη συμμετοχή σε δραστηριότητες διατηρώντας μία ήρεμη ατμόσφαιρα (Τζιβινίκου, 2015).
Ποιες ενέργειες βοηθούν στην ενίσχυση της συγκέντρωσης;
Παρακάτω προτείνονται χρήσιμες συμβουλές, προκειμένου να βελτιωθεί η πορεία ενός παιδιού με χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ.
- Οι γονείς αποτελούν καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης της προσωπικότητας ενός παιδιού. Χρειάζεται, λοιπόν, να στηρίζουν τις δυσκολίες που εμφανίζονται και να θέτουν όρια και κανόνες, έτσι ώστε να ενισχυθεί ο βαθμός αυτοεκτίμησης των παιδιών και να αποφεύγονται αντιδραστικές συμπεριφορές.
- Ο χώρος μελέτης πρέπει να είναι συγκεκριμένος, μεγάλος και αφαιρετικός για να προλαμβάνεται η διάσπαση της συγκέντρωσης.
- Η μελέτη στο σπίτι πρέπει να είναι οργανωμένη, με διαλείμματα και να βρίσκονται στο γραφείο τα αντικείμενα που απαιτούνται στο μάθημα που μελετάται κάθε φορά.
- Το ξεκίνημα της μελέτης με μαθήματα που απαιτούν απομνημόνευση βοηθά στην καλύτερη κατανόησή τους.
- Η συνεχής ανατροφοδότηση και οι έπαινοι ή οι τιμωρίες με ήρεμο τρόπο και με βάση τον διάλογο βοηθούν στην αυτοβελτίωση των παιδιών και στην ενίσχυση των κινήτρων τους απέναντι σε κάθε δραστηριότητα.
- Η προσοχή και η ακρίβεια στη διατύπωση οδηγιών-εντολών συνεισφέρει στην αυτοσυγκέντρωση των παιδιών.
- Οι ομαδικές εξωσχολικές δραστηριότητες, ο χορός, η μουσική, το θέατρο και η φυσική εκτόνωση του παιδιού μέσα από το κολύμπι ή το τρέξιμο βοηθούν στην απαλλαγή στρεσογόνων συμπεριφορών και στην ενίσχυση του επικοινωνιακού τομέα.
- Τα παιχνίδια συγκέντρωσης, όπως το πάζλ, το σκάκι, το σταυρόλεξο, οι ασκήσεις προσανατολισμού στον χώρο και οι δραστηριότητες υπευθυνότητας ενισχύουν την προσοχή και το αίσθημα οργάνωσης των παιδιών.
- Η καλή οργάνωση χρειάζεται να κυριαρχεί στο δωμάτιο του παιδιού. Προτείνεται η τοποθέτηση πίνακα ανακοινώσεων για την υπενθύμιση υποχρεώσεων και η ύπαρξη κάρτας αυτοδιαχείρισης συμπεριφοράς εντός και εκτός σχολικού πλαισίου.
- Η αξιοποίηση σχεδιαγραμμάτων, ο χωρισμός ενοτήτων σε μικρότερες ενότητες και οι ασκήσεις απομαγνητοφώνησης βελτιώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
- Η πραγματοποίηση καραόκε στον ελεύθερο χρόνο βοηθά στη βελτίωση της οπτικής και ακουστικής μνήμης.
Με βάση όλα τα παραπάνω οι γονείς πρέπει να θυμούνται ότι δεν υπάρχει ένας αιτιολογικός παράγοντας που δημιουργεί τη ΔΕΠΥ. Η αιτιολογία της ΔΕΠΥ είναι πολυπαραγοντική αλλά και ΑΓΝΩΣΤΗ. Βελτιώνοντας έναν πιθανό αιτιολογικό παράγοντα δεν εξαφανίζουμε τη διαταραχή. Απαιτείται, λοιπόν, κατάλληλη παρέμβαση, η οποία προκύπτει με την αλλαγή διαστρεβλωμένων αντιλήψεων τόσο του παιδιού όσο και των ανθρώπων που βρίσκονται στο ευρύτερο περιβάλλον του (Καλαντζή – Αζίζι & Καραδήµας, 2004).
Βιβλιογραφία
Καλαντζή – Αζίζι, Α. & Καραδήµας, Ε.Χ. (2004). Διάσπαση προσοχής και αδυναµία ελέγχου των παρορµήσεων από τον απρόσεκτο µαθητή ως την διαταραχή ελλειµµατικής προσοχής – υπερκινητικότητα. Στο Καλαντζή – Αζίζι, Α. & Ζαφειροπούλου, Μ. (επιµ.). Προσαρµογή στο σχολείο. Πρόληψη και αντιµετώπιση δυσκολιών. Αθήνα: Ελληνικά Γράµµατα.
Τζιβινίκου, Σ. (2015). Δυσκολίες στα μαθηματικά-διδακτικές παρεμβάσεις. Αθήνα: ΣΕΑΒ.